الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَ الْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَ الْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِی بَلْدَتِهِ .
بخل، ننگ و ترس، نقصان است. و تهیدستى مرد زیرک را در برهان کند مى سازد، و انسان تهیدست در شهر خویش نیز بیگانه است.
Avarice is disgrace; cowardice is a defect ; poverty often disables an intelligent man from arguing his case; a poor man is a stranger in his own town
نهج البلاغه-حکمت3